Inherent lui als ik ben laat ik mij voor luister- en leesmateriaal graag de adviezen aanleunen van diverse algoritmen. De leukste is toch die van Spotify die op basis van de nummers waar ik naar luisterde elke dag met een paar tips komt. Uitgerekend voor mij, zou je kunnen zeggen. Ik heb geen idee hoe het algoritme tot de adviezen komt, daarom wil ik in een korte serie een aantal adviezen tegen het licht houden. Hoe logisch zijn die suggesties en, belangrijker: heb ik er ook iets aan? Is het muziek die mij verrijkt? In deze eerste Uitgerekend: Robert Randolph & The Family Band.
‘Opgeleid’ op steelguitar in de House of God Church (Pentacostal) in Orange, New Jersey, mixt Robert Randolph al snel funk, soul en blues door zijn gospel en gecombineerd met zijn virtuoze techniek (ja, deze som van Spotify heeft dus een prima uitkomst wat mij betreft) gooit Randolph begin 2000 hoge ogen op diverse jazz en blues festivals. Hij vormt met twee neven The Family Band. Eric Clapton neemt de band mee op tour en geeft acte de présence op Randolphs derde album Colorblind (2006). Dan gaat het hard. De band tourt tussen 2006 en 2013 en bracht pas dit jaar een nieuw album uit – Lickety Split. Daarop onder meer Shorty Trombone en Carlos Santana (eerlijk gezegd niet direct een aanrader).
Steel guitar klinkt als diepe blues of drakerige Hawaii-muziek. Randolph verrast echter met volle funk, diepe rock met een flinke dosis funk. Bassist Danyell Morgan en drummer Marcus Randolph doen niet onder voor de ritmesectie van de Red Hot Chili Peppers, al zijn Morgan/Randolph belast met meer bluesgenen dan Flea/CHad Smith. Zoals gezegd heeft hij een virtuoze techniek. Steel guitar neigt al snel tonen aaneen te rijgen waardoor tussen het idee van de muzikant en de beleving van het publiek een muur aan geluid oprijst. Niet bij Randolph – hij kan tonen zo individueel laten klinken, dat hij niet te onderscheiden is van een gitarist wiens vingers het werk doen, in plaats van de hals van een fles. Robert Randolph krijgt een plek in mijn collectie, al weet ik nog niet onder welk label: blues, rock of funk.