Zat net wat melancholisch terug te lezen op mijn blog en stuitte op een top 3-overzicht van 2013 (pap, je wordt oud). Goede muziek, moet gezegd. Wat zijn dan mijn lievelings van afgelopen jaar? Ik kan een wenselijk

Sommige nummers duren te kort. I’m alive in de uitvoering van Johnny Thunder (nomen est omen) is zo’n nummer. Ik wil best nog een kwartier, twintig minuten genieten van een uitgesponnen versie. Het origineel,

Jack White heeft inmiddels zijn excuses aangeboden aan de Foo Fighters, een band waar volgens hem drie gitaristen allemaal hetzelfde spelen, maar nog niet aan de Rolling Stone, het muziekblad. Gaat-ie waarschijnlijk ook

Ge-wel-dig! Dat krijg je als er maar weinig tijd is om er meer over te zeggen. Steelism is gitaarduo Jeremy Fetzer en Spencer Cullum Jr. Beide combineren een reguliere en steel guitar om funky blues te maken. Hun nieuwe

Juichende recensies krijgt-ie niet: enfant terrible Ryan Adams. Oud-Whiskytown (uitgeflikkerd na onmogelijk gedrag – vooral veel zuipen) kwam hij in 2000 met zijn solo-debuut Heartbreaker (met het prachtige Oh My

Met de ouderdom de melancholie. Je zoekt rond je veertigste toch steeds naar de jongere versie van jezelf om je gewenste leven te leven … Enfin, laten we die gedachtespelonk links liggen en het er op houden dat

NPR heeft al en tijdje de rubriek Heavy Rotation – nummers die nieuw zijn en nu al grijsgedraaid worden. Een van die nummers is – hoe toepasselijk – Rain Plans van Israel Nash. Americana op zijn best