Juichende recensies krijgt-ie niet: enfant terrible Ryan Adams. Oud-Whiskytown (uitgeflikkerd na onmogelijk gedrag – vooral veel zuipen) kwam hij in 2000 met zijn solo-debuut Heartbreaker (met het prachtige Oh My Sweet Carolina). En van daar, beweren boze tongen: bergafwaarts.
Nu is Ryan er ook een tijdje uit geweest. Ook solo waren de slemppartijen niet meer bij te houden. Langzaam verdrong de fles de gitaar en vrat de drank zijn creativiteit weg. Geheel clean (dat duurde even) dook hij onlangs de studio in met Benmont Tench (toetsenist van Tom Petty), bassiste Tal Wilkenfeld (Jeff Beck) en drummert Jeremy Stacey en nam weer op. Nu bij jazzlabel Blue Note, opvallend voor het wonderkind van de Americana. Het album draagt wel zijn naam en is opgenomen in zijn Pax Am studio’s in LA – urban modern folk, zou je kunnen zeggen. Fuck jazz.
Helemaal verrast door dit nieuwe album mogen we niet zijn. Hij trad eerder dit jaar op op Newport folk festival. En daar gaf hij al wat voorproefjes van de nieuwe release. Hier hoort u het gehele concert (voor gratis), hieronder een nummertje. Blijft toch mijn held, die Adams. Ryan, met de ‘R’ dat is. Prachtig melancholisch.