Het leest als een politieke thriller, het is een page turner, een must read voor politieke junkies: de Nederlandse taal schiet te kort om Fear van Bob Woodward te omschrijven. De onderzoeksjournalist, met een onbetwiste staat van dienst, portretteert in zijn nieuwste boek een ontregeld en chaotisch Witte Huis van binnenuit.
Een anonieme bron leeg laten lopen over zijn verzet tegen president Donald Trump: de New York Times heeft wat stof doen opwaaien. De vraag of er echt een verzetsbeweging actief is die Trump probeert weg te houden bij belangrijke beslissingen, is niet zo’n interessante vraag.
Een eerder blog wees op het bord spaghetti dat ontstaat als woordvoerders rommelen met de timing van gebeurtenissen. Zeker als tegenstrijdige informatie wordt gegeven en dat vervolgens wordt ontkend.
De New York Times zette private en publieke gebeurtenissen over mogelijke obstructie van de rechtsgang door Trump inzake Russische inmenging tijdens zijn verkiezing naast elkaar. De twee kolommen lezen als een verhaal en zou wel eens een vorm kunnen zijn waarin veel overzichtelijker nieuws kan worden gepresenteerd.
Mag je een opname die je maakt voor uitwerking in een artikel ook gebruiken voor een podcast over hetzelfde onderwerp? Nee, besloot de New York Times voor zichzelf.
Die persmuskieten of waakhonden, al naar gelang uw voorkeur voor ‘t beestje, besparen geld. Uit onderzoek blijkt dat we hun afwezigheid allemaal gaan voelen in de beurs. En niet ten goede.