Wie voor het eerst jazz luistert zal met verbazing zoeken naar de zo geroemde swing. Jazz is zo syncopisch als een gemeenschap. En een blad zo strak als een mars.
Bladen hebben ritme. Bladen zijn voorspelbaar. Neem de Panorama: een derde sex, een derde auto’s, een derde misdaad. Zo lang het blad bestaat. Niet meer en niet minder. En het werkt. De GroeneAmsterdammer, HP/De Tijd. VN: allemaal een ritme. Dat geeft de burger houvast, maakt zijn leesmomentje inzichtelijk, overzichtelijk. Publieksbladen zijn een mars – met stevige tred voorwaarts!
Een gemeenschap is syncopisch. Ritme, contrapunten, stiltes, breaks. Een gemeenschap is free jazz, post-modernistisch, zo u wilt: anything goes. Op een hoger, abstract niveau, uitgedrukt in gemiddelden, zijn trends zichtbaar. Zeker. Maar die trends zijn geen ankers; het is een tijdelijke vluchthaven voor een onderwerp. Maar wordt net zo snel en makkelijk weer verlaten als dat mensen er binnenlopen. Here comes everybody doopte Shirky zijn boek. En dat is een gemeenschap in het kort: kijk uit – hier komt iedereen. Tegelijkertijd. Magazine versus blog: Product, proces, statisch, dynamisch, ritmisch, syncopisch. <<