De vijand van mijn vijand is mijn vriend

Lyndon Johnson had Edgar Hoover (FBI) liever in de tent, plassend naar buiten dan buiten de tent, pissend naar binnen. Donald Trump heeft dat presidentiële adagium omgedraaid: na Steve Bannon vertrok eergisteren ook Sebastian Gorka, de zelfbenoemde contra-terrorisme expert uit Trumps inner circle. Trump heeft het (moedwillig) laten gebeuren. 

Het is waarschijnlijk John Kelly, generaal b.d. en huidige chef-staf in het Witte Huis, gelukt de Strategic Initiatives Group (SIG) op te breken en puinhopen weg te ruimen. De SIG was het speeltje van Bannon (en Gorka) die kritiek moest organiseren en kanaliseren, maar vooral leidde tot veel onrust en onvoorspelbaarheid. Die onrust is met hun ontslag niet weggenomen. Nauwelijks de laan uitgestuurd begonnen beiden direct over het Witte Huis te wateren door gehakt te maken van Trumps Afghanistan-speech. Beiden zijn klaar met dit presidentschap. Bannon is daar nog het meest uitgesproken in:

We still have a huge movement, and we will make something of this Trump presidency. But that presidency is over. It’ll be something else. And there’ll be all kinds of fights, and there’ll be good days and bad days, but that presidency is over.

Breitbart heeft een belangrijke basis gelegd voor Trumps succes en als het netwerk daadwerkelijk zo krachtig is in de beeldvorming van een presidentschap, dan heeft Trump er nu een grandioos probleem bij. Gorka voegt zich bij Bannons speeltje en de vraag rijst, bijvoorbeeld, hoeveel kennis Bannon en Gorka hebben over eventuele contacten tijdens de campagne tussen Trumps inner circle en de Russen. En zijn zij bereid om hun politieke idealen te verwezenlijken met een frontale aanval op het Witte Huis?

Als een politiek schandaal een construct is, dan is met het vertrek van Bannon en Gorka aan een belangrijke voorwaarde voldaan: wat men ook over beide personen denkt, ze zaten dicht genoeg bij het vuur om met de nodige geloofwaardigheid hun claims te kunnen presenteren. Daarbij zijn ze niet meer gebonden aan hun eigen positie; die zijn ze immers kwijt.

Vrij van organisatorische en morele restricties kunnen ze losgaan en zijn ze plots de belangrijkste mede-standers van Trumps grootste critici. Als beiden zich voegen achter het breder gedragen streven Trump uit het zadel te wippen, zijn Trumps dagen geteld en heeft het ontslag de ontmanteling van het Witte Huis niet voorkomen, maar in gang gezet. <<

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.