Ik moet de hele documentaire nog zien. Maar het argument om Irak toen binnen te vallen is hetzelfde als nu voor IS wordt gegeven: een directe bedreiging voor de veiligheid van Amerika. Toen trok het land ten strijde, nu is er kritiek op de strategie van Obama omdat hij juist niet ten strijde trekt. Soms zijn argumenten hetzelfde, maar verschilt de daaropvolgende handeling. Gekmakend, die politiek.
De kritiek op Obama richt zich vooral op zijn strategie-van-bombardementen: die zet (te) weinig zoden aan de dijk en leidt niet tot directe resultaten in bijvoorbeeld Noord-Irak en Syrië. Gevolg: oplopende spanningen tussen Koerdische en Turkse troepen aan de rand van de NAVO waar de laatsten vechten voor hun leven tegen IS-troepen vanuit Syrië. Deze documentaire geeft daar geen antwoord op, maar zoekt een verklaring voor het gemak waarmee Bush Jr. de wereld in een oorlog rommelde: de pers. Ook nu lijkt daar te weinig aandacht voor. Want welke rol speelt de (Nederlandse) pers in de beeldvorming van jihadisten, IS en de Nederlandse inbreng in de strijd?