Zoek de waarheid en geen verdienmodel – daar zit volgens Jill Abramson namelijk brood in. Een opluchting. Zo laat Merchants of Truth. Inside the News…
Journalisten maken er wel eens een potje van – dat zit ook een beetje in het proces. Sorry.
Het levert veel meer op om journalistiek te zien als een retorische situatie dan als een spiegel van de werkelijkheid maar eist meer van journalisten, publiek en onderzoekers.
De dood van voormalig president George H.W. Bush zette On the Media aan een kritiek over de elegie (geen eulogie), het klassieke genre van de lijkrede. Presentatrice Brooke Gladstone verbaasde zich over het selectieve geheugen van collega’s in hun herinneringen aan de voormalige CIA-chef, eentermijnspresident en nestor van de familie Bush (een zoon volgde hem op, de tweede waagde een poging).
Dat er veel kan gebeuren in maar 280 tekens, bewijst de tweet van Witte Huis-woordvoerster Sarah Sanders na de (fysieke) confrontatie tussen Jim Acosta (CNN) en een stagiaire gedurende een verbale botsing met Donald Trump. Prachtige televisie, natuurlijk: Acosta verstaat zijn vak, laat dat duidelijk zijn. En Trump ook. Hij wakkert een deel van het Amerikaanse ongenoegen over de kwaliteit van de ‘linkse’ pers nog eens aan door geen gas terug te nemen, maar Acosta tot in zijn schoenzolen af te branden.
Het leest als een politieke thriller, het is een page turner, een must read voor politieke junkies: de Nederlandse taal schiet te kort om Fear van Bob Woodward te omschrijven. De onderzoeksjournalist, met een onbetwiste staat van dienst, portretteert in zijn nieuwste boek een ontregeld en chaotisch Witte Huis van binnenuit.
De New York Times zette private en publieke gebeurtenissen over mogelijke obstructie van de rechtsgang door Trump inzake Russische inmenging tijdens zijn verkiezing naast elkaar. De twee kolommen lezen als een verhaal en zou wel eens een vorm kunnen zijn waarin veel overzichtelijker nieuws kan worden gepresenteerd.