Ook als nieuwsjunk mis je nieuws. En soms is dat schokkend ‘groot’ nieuws ook nog eens: InfraGard.
“More than 23,000 representatives of private industry are working quietly with the FBI and the Department of Homeland Security (DHS) to collect and provide information on fellow Americans. In return, members of this rapidly growing group, called InfraGard, receive secret warnings of terrorist threats before the public, and at times before elected officials [Project Censored].”
WTF?
InfraGard is “at its most basic level, … a partnership between the FBI and the private sector. InfraGard is an association of businesses, academic institutions, state and local law enforcement agencies, and other participants dedicated to sharing information and intelligence to prevent hostile acts against the United States [FBI].”
Crowdsourcing the terrorists zou je kunnen zeggen. Slim bedacht. Probleem is dat leden van dit netwerk eerder informatie krijgen over terroristische dreigingen dan bijvoorbeeld een burgemeester, scherrif of gewoon een burger die waarschijnlijk doelwit van een potentiële aanslag is.
Censuur
Dit netwerk van private personen die zonder enige vorm van publieke verantwoordelijkheid hun bijdrage leveren aan de strijd tegen terrorisme, wordt groter en groter. Mooi, zou je denken, maar is opsporing niet een taak van de staat? Wie zegt dat al die InfraGards zelf wel te vertrouwen zijn? Wie houdt er toezicht op?
U heeft dit nieuws gemist, zegt u? Dat is niet vreemd en, troost u, ik ook. Het is één van de niet-gemedieerde verhalen die Project Censored verzameld. Censored by ommission zoals ze zelf zeggen. Media die er of niet aan durven, er niet toe komen omdat ze andere keuzes maken of er gewoon niet van op de hoogte zijn.
Liegen
Cees J.Hamelink wees mij in zijn boekje Regeert de leugen? Mediaplichtigheid aan leugen en bedrog (Boom) op dit Amerikaanse initiatief. Want er wordt volgens Hamelink in een leuk doch wat zuur boekje wat afgezwegen door de media. “Over deze verzwijgpraktijken in de media zegt hoofdredacteur van de Washington Post, Benjamin Bradlee, dat er regelmatig overleg met de regering plaatsvindt over gevoelige onderwerpen en bovendien ‘houden we verhalen veel vaker om redenen van nationale veiligheid achter dan mensen denken (Van Ginneken 2002: 101).'” Bradlee is de man achter Woodward en Bernstein en die zitten weer achter de val van president Nixon die op zijn beurt achter Watergate bleek te zitten.
Als je Watergate wel in je kolommen zet, waar zie je na overleg dan van af? Hoe gaat dat overleg eigenlijk? En met wie heb je dat? Dat moet toch heel erg interessant nieuws zijn waar zelfs Ben zijn vingers niet aan durft te branden. (Hij schreef een prachtige autobiografie – A Good Life. Hij was de buurman van de Kennedy’s. Echt waar.) We dwalen af: InfraGard. Volgens de Amerikanen hebben media dit verhaal helemaal gemist. Geheimzinnig is het trouwens niet – de FBI heeft er een kekke site voor opgetuigd. En na wat gesnuffel bij de Washington Post blijkt de krant er keurig over te hebben bericht. Wel heel lang geleden en erg summier.
Post
Op donderdag 11 maart valt de term InfraGard voor het eerst in een interview van Leslie Walker met de auteur van Cybershock, Winn Schwartau (sic). Een boek over hacken, identiteitsdiefstal en alles wat 2000 aan internet crime te bieden had. Op 8 november 2001 bericht de krant voor de tweede keer over InfraGard. Beter gezegd: InfraGard komt ter sprake in een artikel over het dilemma van elke inlichtingendienst: niets zeggen over een dreiging kan mensenlevens kosten, wel wat zeggen kost je je ‘inlichtingenpositie’, zoals dat zo mooi heet. Een tussenweg is InfraGard – in acht staten worden agenten en bedrijven van te voren gewaarschuwd. Keurig nieuwsberichtje, niks meer aan doen.
In 2004 interviewt de krant Amit Yoran – een internetexpert die via het Amerikaanse ministerie voor Homeland Security (een erfenis van de Aanslagen) de Amerikanen moet doordringen van de gevaren van internet en cyberterrorisme. Hij werkt daarbij nauw samen met INFRAGARD (sic). Wie dat wil, kon zich aanmelden voor een handige nieuwsbrief die je precies op de hoogte hield van alle cyberterrorisme activiteiten. Lang leve de privacy, want wij weten nu dat hij graag Republikeinse presidenten steunt – met fors wat geld.
InfraGard
Drie keer InfraGard in de krant – maar het verontrustende nieuws had de Washington Post niet: de grootte van het netwerk: 350 van de Fortune 500 bedrijven hebben naar eigen zeggen van de FBI iemand bij InfraGard zitten. Daarmee is het een publiek-privaat samenwerkingsverband in de strijd tegen terrorisme. De voordelen zijn groot:
- Gain access to an FBI secure communication network complete with VPN encrypted website, webmail, listservs, message boards and much more.
- Learn time-sensitive, infrastructure related security information from government sources such as DHS and the FBI.
Hoe ziet de sturing er uit? Nogmaals: wie zijn er verantwoordelijk? Wat gebeurt er met al die informatie die het netwerk verzamelt? Over wat voor soort informatie hebben we het dan? Kennen we een soortgelijke samenwerking tussen inlichtingen- en opsporingsdiensten ook in Nederland? Is het misschien iets voor in ons land? Vragen, vragen, vragen en antwoorden die heb ik niet. Behalve dat het aantal leden geen 23.000, maar op het moment van schrijven nu al 31.984 bedraagt. Straks is het zo groot, dat terroristen zelf lid moeten worden om niet op te vallen … <<