Niet meedoen, toch wel, dan toch weer niet tenzij niemand anders wil en als er dan twaalf kandidaten zijn waarvan er zes overblijven, doet Henk Bleker uiteindelijk toch mee om de kandidatuur van het CDA. En veel consequenter wordt hij niet als de PVV ter sprake komt. Het is beter voor de partij om over haar recente geschiedenis te zwijgen. Die episode legt een bom onder haar bestaan. Hij was trots en fier op de constructie, maar het niet eens met de paden die de partij bewandelde. En dat mag best – politiek is niet alleen krijgen wat je wilt, soms moet je willen wat je krijgt.
Niemand die ‘Heldere Henk’ overigens gedraai verwijt. Dus zo erg zal het allemaal niet zijn.
Ook Van Haersma Buma niet. Hij houdt, weten analisten en commentatoren, wijselijk zijn mond. Om geen onnodige politieke averij op te lopen. Op de vlakte, buiten beeld en geluid verdedigt hij vooral het Lente-akkoord. Hij kan, vanuit de Kamer, meer afstand nemen van de PVV dan Bleker vanuit het kabinet ooit kon. Tussen de regels door willen we Van Haersma Buma natuurlijk horen fluisteren dat Bleker nu wel een grote broek aan kan trekken, maar tijdens het gedogen nooit is opgestapt. Trouwens – toedekken van lastige geschiedenissen misstaat ook het CDA niet. Ook Van Haersma Buma heeft de geoodgconstructie nooit durven opblazen. Niet in de Kamer, niet in de wandelgangen, niet in het Catshuis. Plekken waar de laatste tijd veel politiek wordt bedreven. Dus, is zijn strategie: zwijgen, duiken, uitzitten. Diametraal tegenover de luidruchtige, inconsequente en volstrekt onnavolgbare Bleker dus.
Welke strategie is de beste?
Van Haersma Buma en Bleker: oude versus de nieuwe politiek. En de oude politiek verliest de strijd. Omdat Haersma Buma een klassieke ras politicus is. Iemand die (niet meer) begrijpt dat in de politieke arena gaat om aandacht. Positief of negatief – het maakt niet uit. Wie aanwezig is, is zichtbaar en zichtbaarheid is de olie in de politieke machine. En Bleker begrijpt dat. Hij domineert met de vraag of hij meedoet de media, hij domineert met de vraag hoe we de erfenis van Rutte I moeten duiden, hij domineert met de vraag hoe verstandig het bevriezen van het verleden is. Bleker is all over the place. In krant, op radio en televisie. Daar heeft redelijkheid, rationaliteit en al die klassieke politieke waarden waar oud-politici op denken te worden afgerekend, he-le-maal niets mee te maken.
Van Haersma Buma is te netjes. En delft het onderspit.
Blekers twijfel over zij kandidatuur, zijn veroordeling de gedoogconstructie, zijn oproep om de geschiedenis te begraven, zijn (veel te jonge) vriendin, zijn Heineken-groene petjes, zijn kwart of half ondergelopen polder – het zijn magneten van media-aandacht die je nodig hebt om politiek te overleven. Je moet er zijn. En als de details van de 11,3 miljard met D66, GroenLinks, Christen Unie, VVD en CDA zijn uitonderhandeld, verdwijnt Haersma Buma weer geluidloos in de Haagse patstelling. Hij is dan naast die zwalkende staatssecretaris een nutteloze pion die stof staat te happen. Omdat hij de nieuwe politiek niet begrijpt, zit het CDA straks opgescheept met een Groningse paardenboer. What else is new? <<