Casus: wethouder moet toegeven dat ambtenaren hebben geblunderd. Gevolg: een extra te kort op de Leidse balans van zes miljoen (sic) euro. De geplaagde (D66) wethouder probeert in de aanloop van een raadsvergadering nog net te doen alsof er niets aan de hand is en communiceert arrogant en onnadenkend. Dus eist de coalitiepartij (VVD) op hoge poten van alles en de oppositie (PvdA, GroenLinks en ChristenUnie) een onderzoek door de Raad zelf. Want de verbeteronderzoeken van de wethouder die lopen (minimaal twee, als ik alle stukken goed heb gelezen) vertrouwen ze niet meer. Gevolg: een schorsing om 03.00 uur ‘s nachts en een vervolg een week later.
Precies die week hadden betrokkenen nodig om de lekken te dichten, het vertrouwen uit te spreken en weer aan de slag te gaan. Maar, niet na een kort debatje van niets waarin de PvdA een uitruil tussen alle betrokken partijen vermoedde, namelijk het hoofd van de wethouder tegen een Ringweg Oost om Leiden. En omdat de wethouder nog stevig op in zijn zetel achter de College-tafel zat, moest coalitiepartij VVD, die eerder deze week nog zo tegen de D66-wethouder fulmineerde, dus die weg ook hebben gekregen, concludeerde de sociaal-democratische voorman droogjes. Hij knikte naar de geplaagde wethouder: quod erat demonstrandum.
Logica waar geen vinger tussen te krijgen is, aantrekkelijk idee ook en wellicht logisch, mogelijk briljant strategisch, maar allemaal wel heel omstandig. De PvdA probeerde het, maar ving voortdurend bot. De VVD werkte niet mee en weigerde toe te geven dat lijfsbehoud van de wethouder de partij een rondweg had opgeleverd. Nee, de liberalen hadden bij het college gepolst of ze verder wilde met deze wethouder en de wethouder gevraagd of hij nog geloofwaardig kon optreden. Na een positieve uitkomst op deze WC-eend-test, was voor wat de liberalen betreft de kous af.
Coalitiepartij SP verweet de PvdA, die bleef proberen een vinger achter het gesloten-deuren-akkoord van de coalitie te krijgen, de situatie in termen van ‘oude politiek’ te gieten. De tijd dat in achterafkamertjes personen tegen dossiers werden uitgeruild, was volgens de socialistische voorman nu toch echt voorbij. En het CDA herhaalde vertrouwen te hebben in een wethouder die met zijn geblunder de kaderstellende taak van de Raad frustreerde. GroenLinks ten slotte laat de wethouder, hangende het onderzoek door de commissie Rekenen nog even bungelen. Hun ‘finale oordeel’ horen we pas als het onderzoek is afgerond. Je moet ook eerst weten waar je over praat voordat je iets vindt.
Het was aan de de wethouder die vanwege een squash-blessure (opgelucht) naar het spreekgestoelte hinkte. Hij beloofde andermaal beterschap. Zijn ambtenaren waren er ziek van. En wie dat niet was, kon rekenen op een heel goed gesprek met hem. De Raad moest er immers op kunnen vertrouwen betrouwbare informatie te krijgen. En dat was slechts een keer gebeurd – in 2011. Toen zette de controlerende accountant geen ‘beperking’ bij de eindafrekening. In 2010 nog wel en in 2012 ook, maar bleken er toch foutjes in het werk te zijn geslopen – een van 6 miljoen. ‘Geld dat niet vermist is, of zo’, probeerde hij nog. De voorzitter sloeg met de hamer de vergadering af. Ik noteerde 20 uur 37 minuten. De stream ging uit. Heerlijk, die lokale politiek. Ik lust er wel pap van! <<