Sap wil niet in debat (maar Dibi wel) kopte HP/De Tijd 25 mei. De redactie peilde Saps bereidheid om met Thieme (Partij voor de Dieren) eens de nieren van elkaars partij te proeven. Sap voelde er weinig voor. De PvdD stelde in haar ogen te weinig voor. GroenLinks kon alleen maar imagoschade oplopen door zich in zo’n debatje te wagen. De redactie van HP/De Tijd deed van deze flagrante weigering keurig kond:
Het is niet onze gewoonte uit de school te klappen over de onderhandelingen die journalisten, woordvoerders en politici soms moeten voeren over interviewverzoeken en dergelijke, maar dit geval is symptomatisch voor wat er aan de hand is in GroenLinks.
Dat de weigering symptomatisch is voor wat er aan de hand is in GroenLinks, is de vraag. HP/De Tijd wil het debatje natuurlijk mede vanwege de ophef. GroenLinks wilde even geen olie op het vuur en heeft het debat met Thieme als risicovol bestempeld. Begrijpelijk en, door deze actie van het tijdschrift, nu ook keurig in de openbaarheid. Iemand mag een uitnodiging, ook van serieuze journalisten, afwijzen. HP/De Tijd laat zien dat journalisten de argumentatie van die weigering, als onderdeel van de vrije nieuwsgaring, vervolgens verslaan. Waarvoor hulde.
Het is misschien even wennen om de lezer een kijkje in de keuken van het bladen maken te gunnen. Normaliter zijn journalisten vooral bezig met een product – het item voor radio en televisie of een artikel in tijdschrift of krant. 25 mei Onthulde HP/De Tijd ook het proces achter zo’n product. Op internet uiteraard – de meest logische plek. Daar kan de redactie eenvoudig alle bijbehorende materialen ook kwijt. Hoewel Frans van Deijl dat nog niet helemaal aandurfde. Er is nog geen dossiertje met de e-mailwisseling tussen hem en de GroenLinks-woordvoering. We kunnen nog niet echt meelezen wat er precies is gebeurd.
Je kunt er allerlei termen aan verbinden: metajournalistiek, radicale transparantie. Belangrijker is het besef dat in internetjournalistiek een item of artikel geen product, maar een proces is. Artikelen ontstaan niet in een vacuüm, maar zijn het resultaat van een idee, een invalshoek, research en overleg, dialoog, andere bronnen, afspraken met die bronnen, bijstellingen, autorisatie, van keuzes en dilemma’s. Verslaggeving gaat niet alleen over het feit of het onderwerp, maar ook over de manier waarop een onderwerp uiteindelijk vorm krijgt in een filmpje, een item, een artikel of een dossier. Vanaf het eerste idee (hoe kom je op dit onderwerp?), via onderzoek (crowdsourcing, bronnenonderzoek), tot het schrijven en redigeren. Alles moet in de open en Frans van Deijl heeft laten zien hoe eenvoudig dat kan. <<