De vijf functies van de universiteit – lesgeven, testen van kennis, feedback geven aan studenten over hun prestaties, het imago hooghouden van een goede leerplek en certificeren/accrediteren van kennis, staat op de tocht. Minder dramatisch, de vijf functies veranderen in het internettijdperk. Zegt Anka Mulder, secretaris van TU Delft. Zoals de typemachine verdween, zo zullen universiteiten als unieke plek voor de overdracht van kennis verdwijnen of in ieder geval drastisch veranderen. Studenten hoeven niet meer naar Leiden, Delft of Groningen om hun vakkennis op peil te brengen (en te houden). Ze moeten hun laptop, tablet of mobieltje aanzetten.
Om te onderzoeken in welke vormen dat kan, heeft de Creative Commons, het Amerikaanse ministerie van Onderwijs en de Open Society Institute een videowedstrijd uitgeschreven. Doel: overtuig in weinig tijd waarom open education zo belangrijk is. Doel: het ontsluiten van hoogwaardig lesmateriaal van hogescholen en universiteiten. Mulder is voorzitter van het internationale platform, het Open Coursware Consortium (OCC). Op de site vele voorbeelden van cursussen en veel cursusmateriaal van gerenommeerde universiteiten – gratis te downloaden. In een uitgebreid interview met de New York Times vertelt Mulder dat een cursus watermanagement van de TU Delft nu ook in Maleisië op de universiteit wordt gedoceerd. Delft heeft weinig middelen om haar gehele catalogus op internet te zetten en richt zich daarom de masters.
Het initiatief (dat al jaren bestaat trouwens) zet me wel direct aan het denken. Zijn er onderdelen van mijn vak, internetjournalistiek, die ik op andere manieren kan aanbieden dan op de klassieke ik-ga-voor-de-klas-staan-en-draai-mijn-praatje-af? Zeker. In de begeleiding (feedback geven) en testen van kennis kan ik veel meer gebruik maken van internettoepassingen. Waarom niet regelmatig heel gericht chatten over problemen bij een opdracht? De snelheid waarmee ik nu mail, grenst al bijna aan het live uitwisselen van ideeën. Voor sommigen is internet een ongebruikt, maar extra kanaal om met docenten (of de praktijk) de communiceren. Dat kanaal is vaak ook prettiger dan in een zaal vol mede-studenten je vinger opt te steken. Anderen prefereren face-to-face contact en dat is prima.
Richting beroepspraktijk zie ik veel meer mogelijkheden van open leren dan ik nu al toepas. Met internettoepassingen is het veel eenvoudiger om het werkveld mee te laten kijken bij colleges of, specifieker, de praktijk uit te nodigen om gastrollen op zich te nemen. Eén dag columns schrijven, een middag eindredigeren, leiding geven aan een redactievergadering, kennis over kranten en de studie met elkaar delen, uitwisselen en gebruiken. Meer dan bij andere vakken is internetjournalistiek een mogelijkhedi om nieuwe leermetjoden uit te proberen. Eerst nog vooral naast elkaar. Later misschien in plaats van. En straks ook al mijn materiaal gewoon delen. Met anderen. Helemaal loslaten, eerlijk is eerlijk, dat vind ik nog doodeng. Straks vind iemand ‘het’niks … brrrr. <<