Februari eerste college en nu al op stoom met de literatuur. Heerlijk om weer die knoop in mijn maag te hebben – weet ik genoeg? En als ik dit weet, moeten anderen dat dan ook weten? Ja! Dus gaan we voor een geheel digitale literatuurlijst voor de cursus Internetjournalistiek. Dan mag mijn inziens We, the media van Dan Gillmor niet ontbreken. Het boek is gratis online te zien. Je moet dat alleen wel even weten – en ik wist dat na de aanschaf. Geeft niets, nu weet u het ook.
Inhoudelijk zal ik u niet willen lastigvallen met opzet en leerdoel van de collegereeks, interessant is in deze een actueel debat dat Dean Starkman (CJR) onlangs aanzwengelde. In een lang essay bekritiseerde hij onder meer Gillmor (en in datzelfde rijtje Rosen, Jarvis en Shirky) vanwege zijn hemelbestormende omarming van ‘den media-leek’ – dat is dan u. In een essay-op-lengte schrijft Dean Starkman onder de onderkop The Limited Vision of the News Gurus
News won’t be collected and delivered in the traditional sense. It will be assembled, shared, and to an increasing degree, even gathered, by a sophisticated readership, one that is so active that the word “readership” will no longer apply. Let’s call it a user-ship or, better, a community. This is an interconnected world in which boundaries between storyteller and audience dissolve into a conversation between equal parties, the implication being that the conversation between reporter and reader was a hierarchical relationship, as opposed to, say, a simple division of labor.
Dat, beweert Starkman, is het einde van de klassieke onderzoeksjournalistiek. Een boude stelling die dan ook snel een heftig debat losmaakte. Want hoezo maakt Nieuwe Media (lees: internet) een einde aan de klassieke onderzoeksjournalistiek?, wilde onder meer Steve Buttry (The Buttry Daily) weten. Buttry komt met overtuigende voorbeelden van onderzoeksprojecten die dankzij internet van de grond kwamen. En Mathew Ingram denkt dat Starkman zich schuldig maakt aan een valse dichotomie: alsof Nieuwe Media per definitie Oude Media bijt. Een debat tussen journalisten en dat levert mooie proza op. Zoals deze alinea in response, van Clay Shirky – een van de door Starkman gebeten honden
Like a Yeats of the newspaper world, Starkman yearns for the restoration of a culture considerably purer than the actual newspaper business has ever been. Reading Confidence Game, you’d never know that most papers are not like the NY Times, that most of what appears in their pages is syndicated, that sports is often better represented on the masthead than hard news. You’d never know that more American papers printed today will include a horoscope than international news. You’d never know that newspapers are institutions where grown men and women are assigned to write stories about dogs catching frisbees.