Mijn verzekeraar heeft mijn polis en alle declaraties van mijn zorgverzekering online gezet. Dat is handig, schrijven ze mij in september 2010. Dan kan ik te allen tijde een gratis overzicht van mijn behandelingen inzien. Ik log in met mijn polisnummer (te vinden tussen het oud papier) en Burgerservicenummer (idem dito) en voila: de medische biografie van familie Van der Lubben in één kekke pagina. Uitprinten maar!
Dat wil ik dus niet.
Dus probeer ik vanaf september 2010 mijn gegevens weer van internet te laten halen. Niet blokkeren (wat zoveel betekent als dat ik er niet meer bij kan, maar al die anderen wel), maar er af. Echt dus niet op internet. Ook niet stiekem. Geen probleem!, zegt de opgetogen mevrouw van de helpdesk op 18 november 2010. De systeembeheerder vist u er zo uit. Ik vandaag kijken – je moet mensen wel een kans geven om afspraken na te komen – en wat schetst mijn verbazing dat alle medische handelingen tussen november en nu keurig zijn bijgewerkt.
Dat wilde ik dus niet.
Nog maar eens gebeld. De aap uit hun mouw? Het kan niet! Mijn verzekeraar kan mijn gegevens niet van internet halen. On-fucking-mogelijk! Maar, vraag ik naïef, u bent het toch met mij eens dat het hier om mijn gegevens gaat? Ja, dat is mevrouw zeker met mij eens. Dus: ik wil graag dat mijn gegevens van internet worden gehaald. Tja, dat gaat niet, zegt de vriendelijke mevrouw met stemverheffing. We nemen dus een alternatieve route. Morgen hang ik om negen uur bij het College Bescherming Persoonsgegevens aan de lijn. En, schiet me te binnen, even achter het uitschrijven uit het EPD aan … ook niets meer van gehoord sinds ik daar om heb gevraagd. <<