Nederland onbestuurbaar? Zolang Maxime Verhagen zich zo kinderachtig blijft opstellen wel.
De verkiezingen zijn ingeslagen als een fragmentatiebom. Rosenthal en Wallage overzagen de brokstukken en bogen het hoofd. Ze wensten Lubbers, minister van staat, veel succes. Om Paars Plus mogelijk te maken, moest op zo’n hoog abstractieniveau worden geredeneerd dat het bijna niet meer had uitgemaakt welke partijen eraan deel hadden genomen. De variant zou weliswaar eer doen aan de meeste winnaars (GroenLinks en D66) en de grootste partij (VVD), maar de programmatische overspanning vertoonde al tijdens de onderhandelingen scheuren en gaten.
Terug bij af.
Terug bij de keus voor een coalitie met de grootste partij en de grootste winnaar: VVD en PVV. Of een middencoalitie die uitdrukking geeft aan de moeilijke opdracht van het electoraat dat weigert en masse links- of rechtsaf te slaan: PvdA en VVD. In beide varianten is het CDA nodig voor een werkbare meerderheid.
Maar Verhagen geeft niet thuis. Na het eclatante verlies van de christen-democraten heeft de demissionaire minister van Buitenlandse Zaken en fractievoorzitter ad interim geen behoefte om de onbestuurbaarheid van dit land in crisis en oorlog op te heffen. Niet de stem van de kiezer, maar de opstelling van Verhagen houdt Nederland in deze impasse.Verhagen verkiest een ‘bescheiden rol’ die hem nu plots wel past.
Natuurlijk zullen christen-democraten wijzen op de opstelling van Cohen. De sociaal-democraat wil niet in aan een middencoalitie deelnemen. De voormalig burgemeester van Amsterdam ziet immers geen verschil tussen zo’n middencoalitie en Paars Plus. Cohen kan het weten, want hij heeft toch een aantal dagen geprobeerd om Paars Plus van de grond te krijgen. Hij was zelfs bereid geen 10 maar 18 miljard te bezuinigen. De PvdA waagde een inhoudelijke poging, terwijl Verhagen geen inhoudelijke, maar een stilistisch argument gebruikt om voor politieke en bestuurlijke verantwoordelijkheid weg te lopen.
Verhagen speelt de geslagen hond – een rol die hem misschien wel past, maar ons nu geen steek verder helpt. De versplintering van de Nederlandse politiek vindt niet zozeer plaats op electoraal, maar op elite-niveau. Verhagen is blijkbaar zo hard geslagen, dat hij de uitslag blijkbaar niet meer kan duiden en stort zo dit land in een politieke status quo. Is hij broeders hoeder, gefundeerd op christelijke verantwoordelijkheid of een verwend jochie wiens speeltje is afgepakt en daarom niet meer mee wil doen? Het laatste: Maxime Verhagen is een verwend nest! <<