Waarom weigeren sommige mensen de gevaren van global warming te erkennen en maken anderen zich daar juist hysterisch druk over?
Je zou het eenvoudig uit kunnen rekenen – de mate waarin onze planeet opwarmt. Toch kunnen in het politieke debat over de opwarming van de aarde objectieve maatstaven maar niet overtuigen. Er blijft, ook op internet, een fel debat tussen degene die de opwarmingsthese aangrijpen om maatregelen te bepleiten en critici (cynici, zo u wilt) die de hele theorie een grote hoax vinden. Ze verwijten elkaar verkeerde cijfers te gebruiken of in ieder geval verkeerd te interpreteren.
Het verschil van mening ligt echter niet aan de betrouwbaarheid van de cijfers, schrijven Dan Kahan en Donald Braman, maar aan wat zij culturele cognitie noemen. Culturele cognitie heeft volgens beide auteurs invloed op de wijze waarop wij risico’s inschatten. Met name risico’s van nieuwe technologieën. Als u individualist bent, schat u die risico’s lager in dan als u een egalitairist bent. Wie het goed bedoelt voor iedereen en verschillen in de samenleving zoveel mogelijk wilt onderdrukken, is cynischer over nieuwe technologieën. Over dat verschil schrijf ik morgen een uitgebreide blog. Want wat zegt dit mechanisme over politiek? <<