Social media beïnvloeden revoluties – maar hoe ziet het omgekeerde verband er eigenlijk uit?
Twitter, Facebook, MySpace – ze zijn allemaal uit de ‘lucht’, toch gaan er nog steeds Egyptenaren de straat op. Het bewijst dat social media geen noodzakelijke voorwaarden van revoluties zijn. Nu heeft niemand dat expliciet beweert, maar de nadruk in diverse media ligt toch op de haast onmisbare kracht van YouTube, mobiele telefonie en het deelbare web. Andersom – het effect van revoluties op social media, verdwijnt een beetje uit beeld. Toch is die er weldegelijk, merkte ze bij Facebook tijdens de opstand tegen Ben Ali.
Internet-meets-government-goeroe Evgeny Morozov twitterde van de week dat het voor uitdagers van een totalitair systeem nog altijd makkelijker is steun te hebben van het leger dan van een sociaal medium. En hij heeft natuurlijk gelijk. Toch zullen sociale media zich rekenschap moeten geven van de rol die hen (soms onbedoeld) wordt opgedrongen en de consequenties daarvan voor de gebruikers. In een jaloers makende analyse van de opstand in Tunesië, gezien vanuit het hoofdkantoor van Facebook schrijft Alexis Madrigal (redacteur van The Atlantic):
After more than ten days of intensive investigation and study, Facebook’s security team realized something very, very bad was going on. The country’s Internet service providers were running a malicious piece of code that was recording users’ login information when they went to sites like Facebook.
Sociale media zijn geen noodzakelijke voorwaarde voor revoluties of opstanden. Ze zijn platforms waar op geworven kan worden, informatie gedeeld, berichten verzonden en steun gemobiliseerd. Zeker. Maar andersom geldt hetzelfde: een revolutie beïnvloedt ook het sociale medium, dwingt haar te handelen en een positie in te nemen. Twitter moet gegevens aan de Amerikaanse justitie leveren in casu Wikileak en wordt daarmee partij. Facebook moest haar Tunesische gebruikers beschermen tegen hun eigen overheid.
Sociale media beïnvloeden revoluties (in welke mate is een punt van discussie), revoluties beïnvloeden ook sociale media. Revolutionairen kunnen weliswaar snel en effciënt een menigte op de been brengen door social media slim in te zetten, tegelijkertijd kunnen regimes diezelfde sociale media gebruiken om revolutionairen op te sporen. De kracht van Facebook of Twitter is nietvoorbehouden aan partijen die haar voor het beste willen aanwenden. De mojo 2.0 is ook door het regime aan te wenden, zoals Facebook daags na de opstand in Tunesië merkte. Het is in Egypte dus maar de vraag of het regime is weggetwitterd of dat het regime middels twitter de opstandelingen kan uitschakelen. <<