Alleen mijn mobiel al biedt drie media om de werkelijkheid te verslaan: audio, video en tekst. Welke moet ik nu kiezen? En hoe bedien ik alle drie de bijbehorende doelgroepen?
Wanneer kies je een blog, wanneer ga je voor achtergrondartikel en wanneer richt je een forum in voor interactie met je lezer? Mediumkeuze voor journalisten: naarmate er meer mogelijkheden zijn, wint het onderwerp aan belang. Ik ben er de afgelopen twee dagen zelf mee aan het stoeien. Nu ik mijn Tumblr-account leven heb ingeblazen, onderzoek ik niet alleen naar alle mogelijkheden, maar zoek ik ook de grenzen tussen ‘mijn’ media.
Twitter is zo kort; daarop komen alleen de alerts, de korte links die opvallen, de mentale notities. Tumblr kan dat ook, maar vraagt om iets meer uitleg misschien. Mijn blog is voor langere stukken, zoals deze. Meer dan twee alinea’s. En op alle drie kan ik mijn audiobestanden en video’s linken of inbedden. De lengte is blijkbaar een handig criterium om mijn stukken te slijten. Maar lengte is geen journalistiek criterium om het stuk te schrijven: dat is snelheid (actualiteit) en doelgroep.
De lezers van mijn blog hoeven niet per se de lezers van mijn Tumblr te zijn. Natuurlijk verleidt ik hen ook mijn tweets te volgen, maar misschien doen ze dat alleen op deze blog en net eens bij Twitter zelf. Ik Twitter weliswaar mijn stukkies, maar gaan mijn volgers daar wel naar de link om het hele epistel te lezen. met de versnippering van mijn media, versnippert ook mijn doelgroep. En dat heeft weer consequenties voor de manier waarop ik mijn ‘nieuws’ moet brengen.
Stel, iemand volgt mij alleen op Tumbler. Hij krijgt iets meer dan op mijn Twitter en wat minder dan op mijn blog. Toch wil ik hem/haar het hele verhaal vertellen. Hoe moet ik dat doen? Door het juiste genre bij het juiste medium te kiezen. twitter is de kop, Tumblr het nieuwsbericht en de rest (achtergronden/verdieping/analyses) komen op mijn blog. De losse bouwstenen voor die verdieping presenteer ik met weinig context en interpretatie in tweets en microblogs. Ik maak kenbaar dat ik ze gebruik. Hopelijk zijn er volgers die nog materiaal aanraden. Hopelijk komen ze ook kijken naar het eindresultaat.
De snelheid waarmee en lengte waarop verhalen worden geproduceerd versnippert mijn doelgroep. Ik moet mijn verhalen van baksteen tot gebouw optrekken in logisch te volgen stappen. Twitter > Tumblr > Blog. Audio/video > tekst > infographics > database. De keuzes in die stappen worden steeds belangrijker. Het risico is dat geen van de doelgroepen meer begrijpt wat je precies doet en welke keuzes je hebt gemaakt. Dan versnippert niet alleen je doelgroep, maar ook het verhaal. Ik ben nog wel even bezig om dat gevaar af te wenden en een manier van werken te ontwikkelen die dat tegengaat. Integratie dus, anders dreigt desintegratie. <<