Zeven Ministers van Staat telt Nederland momenteel. Drie van het CDA, drie van de PvdA en één van de VVD. Beatrix kiest voor Ruud Lubbers. Toeval?
Marc Rutte mag van de Koningin nog niet aan het werk met een regeerakkoord om vervolgens wat partijen erbij te zoeken. Zij wilde dat waagstuk niet bevorderen, klapte Lubbers gisteren uit de school. ‘Waagstuk’ – mooi gekozen. Exit Marc Rutte. Exit ook Rosenthal en Wallage. Lubbers signaleerde dat de afgelopen dagen toch het beeld was ontstaan dat sommige fractieleiders belangrijker zijn dan anderen. Hij had voor ‘dagen’ gerust ‘weken’ kunnen zeggen. Laten we wel zijn: sommige fractieleiders hebben helemaal geen fatsoenlijke kans gekregen.
De PVV heeft kennis gemaakt met een knap staaltje power politics van het CDA. Verhagen zat klem tussen de linkervleugel van de christen-democratische achterban die onpasselijk werd bij het idee de macht met de peroxidepopulist te moeten delen enerzijds en zijn verantwoordelijkheidsbesef Nederland niet in een eindeloze politieke impasse te storten anderzijds. Luistert hij langer naar de linkse dwarsliggers, dan is het CDA verantwoordelijk voor de onwerkbare situatie in Den Haag. Gaat hij toch praten met Wilders, dan implodeert zijn partij.
De keus voor Ruud Lubbers – de koning van het compromis – is dus niet toevallig. Hij kan de linkervleugel temmen door te wijzen op ‘s landsbelang. En dat is een regering die aan de slag gaat met een financiële en economische uitdaging van heb-ik-jou-daar terwijl de laatste resten van onze oorlog tegen de Taliban uit Afghanistan worden opgeruimd en teruggehaald. De blauwdruk van economische en moreel Nederland wordt in dit kabinet getekend. Lubbers kan als geen ander de achterban van zijn partij overtuigen daar bij te zijn in plaats van machteloos toe te zien.
Lubbers kan putten uit veel ervaring met zulke blauwdrukken. Hij struikelde begin jaren tachtig zelf naar de macht in een periode van diepe economische en morele crisis. Stagflatie (toenemende werkloosheid gekoppeld aan toenemende inflatie) en het bewapeningsvraagstuk vereiste secure stuurmanskunst langs de klippen van politiek Nederland.
Nu is er weer een economische crisis en de morele dimensie moeten we vooral zoeken in de individuele moeite om samen te leven. Met de (seculiere) PVV en de VVD zal enige christelijke gemeenschapszin wenselijk zijn. Een verantwoordelijkheid waar ook de linker vleugel van het CDA niet voor weg kan lopen. Als de PvdA geen verschil ziet tussen Paars Plus en een middencoalitie (wat mag, denk ik), dan ligt de bal nu toch echt bij ‘us Maxime’. Ik denk dat Lubbers hem sommeert in te koppen. We gaan rechtsaf. Mark my words. <<