Volgens HP/De Tijd blunderde de beveiliging van Wilders. Volgens mij wisten ze precies wat ze deden, maar dat mogen ze niet zeggen. Catch 22 voor Ter Horst – verantwoordelijk voor Wilders’ veiligheid.
Hoe gevaarlijk is de PVV nu echt? Met die vraag stuurde hoofdredacteur Jan Dijkgraaf HP/De Tijd verslaggeefster Karen Geurtsen op pad. ‘De best bewaakte politicus van Nederland heeft de achterdeur openstaan’, gaf de troste hoofdredacteur een voorproefje op de reeks artikelen op Radio1. Het is een knap verhaal – nu al – maar de achterdeur op een kier? Nee.
Hoe kan een journalist van HP/De Tijd ongemerkt vier maanden aan de slag bij de PVV? Hoe kan de beveiliging over het hoofd zien dat Karen Geurtsen een journaliste is? Hoe is het mogelijk dat zij zo dicht bij Geert Wilders kon komen? Geurtsen in het artikel:
‘Ik had hem kunnen doden. Ik had hem zelfs tientallen keren kunnen doden. Tijdens mijn eerste dagen als stagiaire bij de PVV kreeg ik een dagpas en gingen mijn tas en ik elke keer dat ik het Tweede Kamergebouw in wilde door de scanner. Toen ik na twee weken een permanente pas kreeg, mocht ik gewoon doorlopen. En dat terwijl Geert Wilders, mijn hoogste baas, de strengst beveiligde man van Nederland heet te zijn.’
Een onbegrijpelijke blunder van de beveiliging, verkoopt Dijkgraaf zijn prachtige scoop op de radio. Zijn conclusie: de best bewaakte politicus is zo goed bewaakt niet.’Onzin, natuurlijk. Er is een prima verklaring voor de de geslaagde infiltratie van het weekblad bij de PVV: de beveiliging was er gewoon van op de hoogte.
Laten we wel zijn: als ik weet dat Geurtsen journalist van HP/De Tijd is, waarom zou ik als beveiliger dan bang zijn dat zij een aanslag op Wilders zou plegen? Natuurlijk heb ik haar gescreend. Ik weet precies wie zij is en wat ze plan is te gaan doen. Het is mijn taak om Wilders te bewaken, niet om te voorkomen dat journalisten infiltreren om zo hun werk te kunnen doen.
Beveiliging van Wilders is één, de journalistiek haar beloop laten is twee. De achterdeur heeft nooit op een kier gestaan – de beveiliging van Wilders heette Geurtsen van harte welkom om haar democratische plicht – het bewaken van de macht – uit te oefenen. Wilders loopt daarbij alleen politiek risico, nooit een fysiek risico.
Nu gaat Wilders natuurlijk stennis schoppen – terecht. Ter Horst is echter aan handen en voeten gebonden. Ze kan toch moeilijk toegeven dat iedereen in een directe kring rond de politicus wordt gescreend. Veiligheidsonderzoeken moet je niet altijd aan de grote klok hangen. Zeker niet als het journalisten betreft. Ik wens iedereen op het ministerie van Binnenlandse Zaken veel succes met deze Catch 22.<<