#LeidenLokaal: Oogst

Dat was dan de MultiMediaMaand – zes teams van vijf studenten drie weken lang een stad in. En wat is er aan nieuws uitgekomen? Veel. De bezoekersaantallen zijn verrassend – 34,000 unieke bezoekers voor het hele project. Het best gelezen verhaal, over leegstand in de Kopermolen (winkelcentrum in de Merenwijk) scoorde 2,600 unieke lezers. Cijfers waar menig redacteur van zou dromen.

Maar die cijfers zijn maar het halve verhaal.

Terecht merkte het Leidsch Dagblad op dat de maand nog een week langer zou moeten duren. Studenten kwamen er nu lekker in. Ze voelden zich thuis in de wijk. Langzaam rukten ze op – tot achter de voordeur en voorbij de wijkadel die altijd al aan bod komt. Grote vraag: hoe krijg je die studenten a) sneller dieper in die wijk (zonder een extra week); b) hoe kunnen we de kennis van de krant effectiever koppelen aan de actualiteit van het project? en c) kun je de journalistieke mentaliteit ‘kweken’? Ja, dat kan. Ook al komt er niet altijd een verhaal van.

Een voorbeeld: op de laatste dag ‘brak’ op de redactie het nieuws dat de avond ervoor een snackbar was overvallen. ‘Al weer?’, reageerde een student in het team Merenwijk direct. Ze wist van eerdere overvallen (kennis van de wijk) en belde direct een teamgenoot die nog op de fiets richting redactie zat. Zij dook in het archief van de krant; hoeveel overvallen waren er dit jaar in Leiden gepleegd? Hoeveel op snackbars? Ze vroeg een andere teamgenoot om contact te zoeken met de wijkagent die ze eerder die week nog hadden gesproken. De bronnen werden verzameld en benaderd.

De telefoon gaat – haar redactiegenoot zit bij de buurman van de snackbar naar bewakingsbeelden te kijken. Moet hij die meenemen voor het artikel? Is dat ethisch? De groep besluit de beelden proberen mee te nemen (mag uiteindelijk niet) om dat op de redactie te bespreken (wat niet nodig blijkt te zijn). Kom maar terug naar de redactie, zegt ze tegen haar collega. Binnen twintig minuten staat het verhaal in de steigers, stelt het team de juiste vragen en boren ze hun bronnen aan.

En dan moeten andere dingen af. Zonde dat er niets mee is gebeurd, maar de houding en mentaliteit is na een maand natuurlijk prima. En precies dat was het doel van dit project: niet denken in artikelen of items, niet denken in processen hoe die te produceren, maar de journalistieke mentaliteit om op zoiets eenvoudigs als een overval op een snackbar aan de slag te gaan. Die instelling volgend jaar aan het begin van de maand – hoe zou je dat voor elkaar kunnen krijgen? Een interessante puzzel. <<

 

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.