Dat de foto van Volkert van der G. op de voorpagina van De Telegraaf ingestoken kaart was waarmee zijn veiligheid kon worden bepaald, is voor velen in Nederland pijnlijk. Waarom zou je überhaupt moeite doen voor zijn veiligheid, luidt de communis opinio vulgaris. Zo’n beetje iedereen op het Ministerie van Veiligheid en Justitie dacht mee over een mediastrategie voor Fortuyns moordenaar, behalve de man die zich openlijk verzette tegen zijn voorlopige invrijheidsstelling zelf: Fred Teeven.
Teeven wist uiteindelijk minder dan zijn eigen minister en die blonk al niet uit in acurate dossierkennis.
D66 krijgt de eer de meest directe vraag over Teevens betrokkenheid te stellen. Klopt het dat de verantwoordelijke staatssecretaris vorig jaar niet is ingelicht over de mediastrategie rond de vrijlating van Van der G., waaronder ook het voorliggende fotomoment en waar blijkt dat uit? Teeven was druk met zijn poging Volkert de volle 18 jaar te laten brommen en verzette zich, binnen de kaders van zijn staatssecretariaat, tegen het vrijkomen van de man. Dat mag. Maar hij was daar zo druk mee, dat de mediastrategie van die vrijlating volledig langs hem heen is gegaan. Antwoordt Van der Steur oprecht:
De toenmalige minister bevestigt het beeld uit het onderzoek dat hij [de minister] voorafgaand aan de datum van de voorwaardelijke invrijheidsstelling is ge”informeerd over de optie van publicatie van een foto. De toenmalige staatssecretaris kan dit niet bevestigen. Uit het onderzoek blijkt dat besluiten over het al dan niet doorzetten van de optie een foto te publiceren niet aan hen zijn voorgelegd en door hen zijn genomen.
Waren de Statler en Waldorff van de Nederlandse strafrechtketen niet afgetreden vanwege een bonnetje, dan wel vanwege het feit dat ze hun prioriteiten niet op een rijtje hadden. Er bestond nota bene een stuurgroep ‘Volkert van der G.’ (blijkt uit Van der Steurs antwoorden op Kamervragen) die direct onder de politieke top van het ministerie ressorteerde; juist vanwege de politieke en maatschappelijke gevoeligheid van alles dat met Van der G. te maken heeft.
Precies die gevoeligheid, blijkt nu, is aanleiding om de foto te laten maken. Daarover kan je het eens zijn of niet, Volkert van der G. heeft er weinig mee van doen. Het zijn ambtenaren geweest die dit hebben ingestoken en uitgevoerd en twee bewindspersonen die er vervolgens niet naar hebben omgekeken. Die mediastrategie backfired, zou je kunnen zeggen. Met een beetje pech start Van der G. een ‘treiterprocedure’ tegen de de Staat: het was niet hij, maar de overheid die zich maar niet aan dit mediaverbod rond zijn persoon weet te houden.