De sacred steel tradition is de derde stroming waarbinnen de steel guitar wordt gebruikt. Naast Hawaii- en countrymuziek is deze traditie de kleinste en meest swingende van de drie. Daarbinnen zijn twee generaties (de jongste is Robert Randolph) steel guitarists en drie verschillende stijlen. Mocht u deze niche nu reeds duizelen – Calvin Cook (van The Slide Brothers) legt het u allemaal muzikaal uit (video). Voortgekomen uit de gospel (de steel guitar verving in de Pentacostal kerk in de jaren dertig het orgel – vandaar de sacred steel tradition) is het nu een instrument voor het evangelie. Prachtig, in mijn oren swingt het vooral de pan uit.
De muziek van The Slide Brothers (niet toevallig geproduceerd door Randolph, zal u begrijpen) past in een lange traditie die loopt van Elmore James, John Mayer, The Allman Brothers en Freddy King en Rising Sons. Dat klinkt misschien veel en omvattend, het bakent wel de muziek af. Soms schuwt de band trouwens enige rock-funk (of funk rock zo u wilt) niet. Voor de liefhebber van de diepe blues is de eerste plaat van deze ‘gebroeders’ wel de meest veilige keus. Goede gitaristen, zeker, maar de broers zijn in hun keuze, zowel thematisch als muzikaal, ook traditioneel. Voor meer muzikaal talent en daarmee ook meer geëxperimenteer moet u toch echt bij Randolph zijn.
De sacred steel tradition is overigens al jaren – haast ongemerkt, dat wel – onderdeel van een veel bredere populaire cultuur. Zo schreven The Campbell Brothers het nummer I’ve Got A Feeling – gebruikt in The Sopranos. Hun Good All The Time onderstreept de verschillende stijlen die het instrument moeiteloos lijkt te kunnen overbruggen. Live (en een bootleg waarschijnlijk) dus niet van beste geluidskwaliteit onderstreept het de flexibiliteit van de steel guitar -voor mij lange tijd voorbehouden aan Hawaiiaans gejengel of hele cleane en zielloze country.