#MH17 en de speech van minister Timmermans

Timmermans heeft gesproken en zijn speech heeft een belangrijke bijdrage aan de verwerking van de verschrikkelijke ramp. Nederland vindt troost in zijn woorden en op sociale media wordt de minister geprezen. Toch is het leerzaam om Timmermans speech onder een vergrootglas te leggen: wat heeft hij nu precies gezegd en welke vragen blijven onbeantwoord of worden door hem opgeroepen? Een korte analyse. 

We are here to discuss a tragedy: the downing of a commercial airliner and the death of 298 innocent people.

[Opvallend dat Timmermans hier spreekt van de ‘downing’ – het neerhalen van MH17. De Nederlandse regering heeft een paar dagen volgehouden dat daar ‘hoogswaarschijnlijk’ sprake van was. Is hij en de Nederlandse regering dan ook overtuigd dat sprake is van een aanslag? Wanneer en op basis van welk materiaal heeft deze omslag in denken plaatsgevonden? Is er materiaal die het neerhalen van het toetsel onomstotelijk vaststelt? Mag het publiek dat materiaal dan ook inzien?] 

Men, women and a staggering number of children lost their lives, on their way to their holiday destinations, their homes, loved ones, their jobs or international obligations. Since Thursday I’ve been thinking how horrible the final moments of their lives must have been, when they knew the plane was going down. Did they lock hands with their loved ones, did they hold their children close to their hearts, did they look each other in the eyes, one final time, in a wordless goodbye? We will never know.

[Timmermans put hier uit persoonlijke emoties. Begrijpelijk. Tegelijkertijd roept hij een beeld op dat zo afschuwelijk is, dat het toekomstige beelden, nodig om de toedracht van de ramp in al haar complexiteit te begrijpen, kan overheersen. Als onschuldige kinderen doodgaan/worden vermoord, komen hele heftige emoties vrij. De vraag is of dat verstandig is – staan zulke sterke, begrijpelijke emoties een rationele zoektocht naar de ‘feiten’ niet in de weg?] 

The demise of almost 200 of my compatriots has left a hole in the heart of the Dutch nation, has caused grief, anger and despair. Grief for the loss of loved ones, anger for the outrage of the downing of a civilian airplane and despair after witnessing the excruciatingly slow process of securing the crash site and recovering the remains of the victims.

[Een klassieke drieslag waarmee Timmermans het gehele proces van neerhalen tot de afwikkeling volgtijdelijk rangschikt naar de emoties die daarbij loskomen]

It is fitting that this august Council should take position on this matter and I welcome the adoption of today’s resolution of the UNSC, which was tabled by Australia and which the Netherlands co-sponsored. I thank the countries which expressed support for it. I particularly want to thank Julie Bishop. Julie, we are in this together.

Mr President,

For the Netherlands, one priority clearly stands out above all others: bring the victims’ remains home.

[Is dat daadwerkelijk de eerste en belangrijkste prioriteit – het terughalen van de lichamen? Zijn er niet twee prioriteiten: een humane afwikkeling van de ramp, essentieel voor de verwerking voor nabestaanden en het opsporen EN het berechten van de daders? Dat laatste element lijkt hier naar de achtergrond te zijn geschoven – waarom? Waarom roept Timmermans hier niet op om het onderzoek naar de toedracht voorwaardelijk te maken voor de berechting van de daders? Waarom mobiliseert hij de internationale gemeenschap niet? Heeft hij dat standpunt verlaten, gezien de moeite die het kost om, gegeven de omstandigheden, tot zo’n toedeling van verantwoordelijkheid te komen?]

It is a matter of human decency that remains should be treated with respect and that recovering victim’s remains should be done without any delay.

The last couple of days we have received very disturbing reports of bodies being moved about and looted for their possessions.

[Van wie heeft Timmermans die berichten gekregen? Baseert hij zich op media of heeft hij aanvullende bronnen? En: wat kan de Nederlandse regering doen aan het terugkrijgen van die bezittingen? Is onderzoek hiernaar mogelijk en wat zijn dan de consequenties die Timmermans hieraan wil verbinden?]

Just imagine for one minute, first to lose your husband and then to have to fear that some thug might steal his wedding ring from his remains.

[Timmermans refereert hier naar een iconische foto die al een tijdje op internet circuleert. Timmermans concludeert dat sprake is van roof – de vraag is of dat zo is. Degene op de foto kan de ring ook veiligstellen voor onderzoek en nabestaanden. Er is meer discussie over de beeldvorming van foto’s. Zo zou een rebel een knuffelaapje triomfantelijk in de lucht steken. Onsmakelijk, was de reactie. Een analyse van een video wees uit dat de man uit respect het aapje op de grond legde, zijn pet afnam en een kruis sloeg. En: ook verslaggevers graaien in de bagage van slachtoffers – niet alleen Britse, ook Nederlandse journalisten.]

Just imagine that this could be your spouse. To my dying day I will not understand that it took so much time for the rescue workers to be allowed to do their difficult jobs and that human remains should be used in a despicable political game.

[Een verwerpelijk politiek spel – welk spel wordt hier dan gespeeld en, nogmaals, welke bewijzen heeft Timmermans hiervoor die wij (nog) niet hebben?]

I hope the world will not have to witness this again, any time in the future.

Images of children’s toys being tossed around, luggage being opened or passports being shown, are turning our grief and mourning into anger. We demand unimpeded access to the terrain. We demand respectful treatment of the crash site. We demand dignity for the victims and the multitudes who mourn their loss.

[Drie eisen: toegang, respect voor de site en de nabestaanden] 

I call on the international community, on the Security Council, on anyone with influence on the situation on the ground: allow us to bring the victims’ remains home to their loved ones without any further delay. They deserve to be home.

[Iedereen met enige invloed op de grond – refereert dat naar de Oekraïense regering/leger, de rebellen of mogelijk Russisch gezag? Timmermans houdt het in deze speech in het midden wie precies moet worden aangesproken om aan de eisen van de Nederlanders te voldoen. Daarmee deelt hij geen verantwoordelijkheid toe en bevestigt het grootste probleem van de afwikkeling van deze ramp; het vacuüm waarin het vliegtuig neerstortte] 

As we are currently taking the lead in the forensic examination of the human remains, I pledge that the Netherlands will do its utmost to make sure that all remains will be identified and returned home, where ever that home may be.

We will work intensively with all countries and international organizations involved to make this happen.

Mr. President,

I also welcome the setting up of a proper investigation into the cause of the tragedy of MH17, as envisaged in today’s resolution. The Netherlands has agreed to assume a leading role in such an investigation, in close cooperation with the relevant countries, the United Nations and ICAO. I am fully aware of the great responsibility we now take upon ourselves and I give you my personal commitment that we will discharge this responsibility to the best of our abilities.

[Timmermans maakt zich in dit vacuüm expliciet verantwoordelijk voor de afwikkeling van de ramp. Nederland neemt een leidende positie in, in nauwe samenwerking met relevante landen, de VN en ICAO. Timmermans voelt zich persoonlijk verantwoordelijk voor het proces. Dat is moedig, noodzakelijk en schept direct politieke kwetsbaarheid. Hij is nu ook aanspreekbaar voor alles wat mis kan gaan en goed gaat. En dat is heel veel]

Once the investigation ascertains who was responsible for the downing of the flight MH17, accountability and justice must be pursued and delivered. We owe that to the victims, to justice, to humanity. I call on all relevant countries to provide full cooperation.

[Als onderzoek uitwijst wie verantwoordelijk is, moet rechtvaardigheid en verantwoording geschieden. Dat is consistent met Ruttes speech, maar dat roept direct drie prangende vragen op: wat gaat de Nederlandse regering doen als 1) onderzoek mogelijk is en daders aanwijst, maar deze niet kunnen worden berecht?; 2) onderzoek mogelijk is, maar er geen daders kunnen worden aangewezen? of 3) er helemaal geen onderzoek mogelijk is?]

My country will not rest until all facts are known and justice is served.

[Begrijpelijk, maar hoe lang is dat? Weken? Maanden? Jaren? En wanneer is sprake van kennis van alle feiten en rechtvaardigheid. Timmermans definieert geen closure, dat kan ook niet. Wat hij wel doet is zijn persoonlijke en politieke lot verbinden aan een situatie-zonder-einde. Daarmee verlengt hij eerder dan hij beperkt. Mogelijk gevolg is dat wij, Nederland, veel langer in de pijnlijke onzekerheid blijven dan voor een goede verwerking van deze afschuwelijke ramp goed is]

I thank you, Mr. President.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.