“What”, schrijft Walter Lippmann in Public Opinion (1921), “is class consciousness but a way of realizing the world? National consciousness but another way?” Ouderwets links marxistisch klassenbewustzijn is eigenlijk hetzelfde als nieuwerwets, rechts nationaal bewustzijn, maar dan net even anders (verwoord).
Als Lippmann gelijk heeft, dan vrees ik dat het cultuurmarxisme al tot diep in de wortels van de christen-democratie is doorgedrongen voordat we nog maar een begin van grip op het concept hebben. Je kan Lippmanns these namelijk vrij exact toepassen op de boodschap van Sybrand Buma in de H.J. Schoo-lezing (hier in een kekke samenvatting op de CDA-site) en het is zoeken naar de nooduitgang – en de verschillen.
Hoewel de individuele vrijheid en gelijkheid in de loop der jaren enorm zijn toegenomen, constateert Buma dat de gewone Nederlanders onderweg iets heel wezenlijks zijn kwijt geraakt: hun herkenbare gemeenschap met haar haar vertrouwde cultuur, identiteit en omgangsvormen.